OPEN over depressiviteit in Wageningen
Vanaf maandag 28 november tot en met dinsdag 27 december was de reizende tentoonstelling OPEN over depressiviteit te zien op de markt in Wageningen. Er waren in die periode in de stad verschillende activiteiten over mentale kwetsbaarheid bij jongeren.
Tentoonstelling
In 30 persoonlijke portretten met de daarbijhorende geluidsopnamen delen jongeren hun ervaringen over hun mentale kwetsbaarheid. Ze vertellen hoe zij hebben leren omgaan met depressiviteit. De tentoonstelling OPEN over depressiviteit is een project van stichting Open Mind.
Activiteiten
In de periode dat de tentoonstelling te zien was, waren er verschillende activiteiten in de stad. Het onderwerp mentale kwetsbaarheid bij jongeren kreeg daarin aandacht. Het programma is in samenwerking met verschillende organisaties tot stand gekomen.
Cursus, meer informatie en hulp
Niet lekker in je vel?
Zit je niet lekker in je vel? Praat dan met iemand die je vertrouwt over hoe jij je voelt. Bijvoorbeeld met een familielid, vriend(in) of een leraar van school. Er met iemand over praten, lucht vaak op. Je merkt dat je er niet alleen voor staat.
Organisaties en websites
Bij verschillende organisaties in Wageningen kun je terecht voor een luisterend oor en/of hulp. Er zijn ook landelijke websites met betrouwbare informatie en tips over mentale gezondheid.
Huisarts
De huisarts is er ook voor je als je mentale klachten hebt. Voor sommige vormen van hulp heb je een verwijsbrief van je huisarts nodig. De huisarts verwijst je als dat nodig is door naar geschikte hulp en kan jou hierover informatie geven.
Cursus Voluit Leven vanaf dinsdag 4 april 2022
Heb jij bijvoorbeeld last van spanning, slapeloosheid, angst, stress of heb je veel kritiek op jezelf? Dan is de cursus ‘Voluit Leven’ misschien wel iets voor jou. De cursus begint op 4 april 2023 en bestaat uit 8 bijeenkomsten.
Gedicht: Ze is alleen vandaag
Voorgelezen tijdens de opening van de tentoonstelling door Ellen van der Kolk (stadsdichter)
Och het is toch niet weer zo’n dag als deze.
Een die schokt en schatert, wrikt en prikt ze langs de randen van het donker spiekt dwars door mijn slaperig gezicht.
Ik ben nog niet klaarwakker ligt ze in mijn bed en waarom zou ik wachten tot een begin begint waarvan ik denk: hier pas ik in.
Ik ben er al langer dan vandaag.
Zo’n dag die aanbreekt in delen en telkens durft te vragen om volle moed en vergiffenis voor alles wat ze wel en niet bevat, alsof ze al wist vannacht: vandaag geen genade en tot daaraantoe haar medeplichtigheid aan deze dag.
Ik dwing me mezelf over te geven aan het als vanzelfsprekend aanbrengen van toevalligheden om haar het idee te geven geen enkel moment origineel te beginnen.
Ik aanvaard haar, of ik doe alsof zij kent mij niet, zij weet niet hoe ik lieg.
Ik ben hier al zo veel dagen langer dan vandaag.
Ik vraag me af hoe hoog de schemer zal hangen wanneer ze beseft dat ze afloopt.
Dat zij afloopt en terwijl ze eigenzinnig eigentijds haar bestaan rekt, merkt dat ik blijf. Ik ben hier toch zeker nog langer dan vandaag.
